DUALARIMIZ NAZMİYE ABLAYLA….
Sevgili Nazmiye Kocakulak, belediyemiz kursunda okuma – yazma öğrendikten sonra sıkıntılarla dolu hayatını kaleme aldı. Desteğimizle kitaplaşan öyküsünü anlatmak, kitabını tanıtmak için bugün çıktığı bir televizyon yayınında rahatsızlanarak hastaneye kaldırıldı. Tedavisi yoğun bakımda sürüyor.Kendisine acil şifalar diliyoruz.
Sarıyer Belediyesi Basın Sözcüsü Cengiz Kahraman
Nazmiye Abla İçin, Sarıyer Belediye Başkanı Şükrü Genç’in ön sözünde ne yazdı?
Altı yaşındaki bir kız çocuğundan ailesini, onu koruyabilecek tüm akrabalarını alıp, sokağa bırakın. Toplumdan tecrit edin. Sonra iki tane de engelli çocuğu sırtına yükleyip, soğuk bir kış günü sokaklara mahkûm edin. Üstüne bir dizi talihsizliği de ekleyin. Bu aile hayatta kalmak için ne yapar, dahası başarabilir mi? Peki bizler, hepimiz… Onları görmezden mi geliyor, birlikte yaşamanın yollarını mı üretiyoruz. Nasıl bir sınav veriyoruz?
Nazmiye’nin yaşanmış hikâyesinde, bu sorulara yanıt bulurken, onun gerçeküstü mücadelesine tanıklık edeceksiniz.
Toplumdan tecrit edilmek mi; çocuklarınızdan, eşinizden, ailenizden
koparılmak mı daha can yakıcı?
Nazmiye’nin Hikâyesi’nde bu zor soruya kendi yanıtınızı da arayacaksınız.
Sarıyer Belediyesi olarak, yaralarını sarmaya çalıştığımız insanlara Nazmiye’nin Hikâyesi ile “Yalnız değilsiniz. Biz büyük bir aileyiz”, demek istedik.
Nazmiye Abla KABUS’unu anlatıyordu
KÂBUS
16 Ağustos günü çalıştığım işyerinden İzmit’teki mütevazı evimize geldim. Çok yorgunum. Arada gözlerim kapansa da, uyuyamıyor, gün içinde yaşadığım sorunları yeniden kafamda kurguluyordum. Gecenin ilerleyen saatleri bir kedi devamlı olarak evin camına vuruyor…
-Git. Kışşt!
Kedi, gitmiyor, ısrarla cama vuruyor. Derken, hiç duymadığım insanın içini ürperten bir sesle irkildim. Ardından,adeta bu sesin ortasında kalakaldım. Ve dünyanın sonunun geldiğini düşündüm. Üzerimde, tarifsiz bir ağırlık hissediyor, kımıldayamıyordum. Yavrularım ne durumda, göremiyordum. Benden yardım istediklerini hissediyor ama hiçbir şey yapamıyordum. Dayanılmaz bir kâbustu…
Nazmiye Ablaya 60 yaşından sonra okuma yazma öğreten CHP İBB Meclis Üyesi Sevim Yalınkılıç için dizeleri
BAHAR GELİR
Bir gün olur ya, gün doğar
Bir gün olur, bahar gelir, çiçekler açar
Bir gün gelir yüzler güler
Yapraklar solar ya
O gün her şey biter
Bittiği gün çocuklarım gelir aklıma
İşte o an düşünürüm
Son nefesimde bile kime emanet ederim?
Her düşen yaprak da, çocuklarımı görürüm.
Sevim Yalınkılıç’a (*)
Her batan güneş,
Seni dertlerinden biraz daha uzaklaştırsın.
Her doğan güneş, sevenlerine seni anımsatsın,
Dün’e yanmadan, yarın’a kaygılanmadan an ile sarmaş dolaş idi, Biraz dikkatli bakan, onun, herkesle şarmaş dolaş olduğunu görebilirdi, Gözleriyle gülüyor, yüreğiyle kucaklıyordu.
En mutlu insanıydı oranın,
O, Seviyordu hayatı.
Halil Genç/Yazar
Anne yüreği engel tanımaz.
Dağ’a bakar, dağ demir’e bakar, demiri eritir. Selin önüne geçer baraj olur faciayı önler,
Yağmaya başlarsa bora ile dolu sonrada kar yere düşme denir.
Anne yüreğidir engel tanımayan…
Ama engel tanımayan o yürekli anne engelli bir çocuğa sahip olursa olan olur.
Ne dağ ne demir aklına gelir, yağmuru, doluyu, karı gözleri görmez, bütün benliği ile engelli çocuğuna odaklanır.
Obir büyük yürek o bir büyük duvardır. Hem de tek davasıdır.
Dava konusu engelli kızıdır. hayatını ona adar, ona bağılar tüm zamanını.
Engelli çocuk, Anne sevgisi ile yener zorlukları, inancı, isteği annesine mahcup olmamaktır, aslında isteği anne ben varım, Dünya da tüm engelleri yendim diye bağırabilmektir.
Bunu, bunun başarıldığını gördüğüm için tüm engelleri yenerek ben ve biz engelleri yendik diyen anne ve çocuğunu kutlarım
İbrahim Balcı/ Yazar
Nazmiye’ye…
Eli kalem tutar tutmaz, şiir yazan parmaklarına, Çocuklar için atan kalbine,
Cümleleri satırlarına diken ruhuna teşekkür eder, Yüreğinden öperim.
Kalemin susmasın!
Dinmesin bitmesin yüreğinde Umut!
Yolun açık aydınlık olsun.
Cemile Savaş
Nazmiye – Tuğçe
Nazmiye hanım ile kızı Tuğçe’nin dayanışma öyküsünü oldukça anlamlı buldum.
Boşuna “ Birlikten kuvvet doğar” denmemiş.
İnsanlar gönül birliği,güç birliği, ve eylem birliği yapmaları halinde ancak başarılı olabilirler.
Bence bu gönül, güç ve eylem birliği toplumu oluşturan bütün bireyler denemeli.
Yekta Aydın/Eğitimci Yazar
Nazmiye Annenin Kızı Tuğçe
Bu hikaye bana imkansızı başarmanın örneği diyebileceğimiz durumu gösteriyor,
Anadulu insanına olanak verildiğinde, yol gösterildiğinde, engelleri tanamayan büyük başarılar sağladığını tanık oluyoruz.
Nazmiye hanıma destek olan belediyemizi yürekten kutluıyorum
Emine Ataman Koç/Yazar
Engelleri Sempati İle Aşmak
Bence yaşamın özü bu.
Eğer içiniz sevgi doluysa, çözümsüz hiçbir sorun yok!
Engeller karşısında çaresiz kalmamanız dilekleriyle iyi yolculuklar.
Dr. Hayal Köksal
Hayattaki en büyük engel sevgisizliktir…
Ve Nazmiye’nin yüce gönlünde bu büyük sevgi varken, aşamayacağı engel yoktur..
Başarısını yürekten kutluyorum..Güzel yanaklarından öpüyorum
Dilek Ünal/Yazar
Engel nedir ki? Evlat
Öyle yüksek duvarlarımız varki..
Yaşamın yukarısındayız aslında, Aşağıdakilerin baktısı senin hep yazdıkların olsun
Bulutlar aşağıda ağlar..
UNUTMA
Muhip Süeltürk/Eğitimci Yazar- Ressam
Sevgili Nazmiye..
Bir çocuğu kucaklamak Dünya’yı kucaklamaktır, Hele senin gibi sanata duıyarlı bir sevecen kalbi kucaklamak insancıl duyguların en anlamlısı.
Kalemin keskin olsun sevgili yazarım, yaz bıkmadan usanmadan, Yaz, çünkü Dünya’nın şu zor günlerinde en çok gereksinim duyduğu olgu yazmak, okumak, uğraşın kutlu, yaşamın mutlu olsun.
Erdoğan Sarıgül/Yazar
Bizden biri…
Nazmiye hanımı ve kızı Tuğçe’yi Sarıyer’e geldiğimiz ilk günlerde tanıdım.
Eşim ve ben, onunla ne zaman karşılaşsak ayaküstü bile olsa sohbet ettik, Öyle candan, öyle samimi bir dostluk kurduk ki evlerine misafir olduk, yüreklerine girdik.
Nazmiye hanım engelli iki çocuğu için mücadele verirken, toplumdan kopmamanın, hayatı her koşulda yaşamanın ve insan olarak herkese örnek olmanın gururunu da bizlere gösteren biri..
O bu toplumun örnek olduğu kadar elinden tutulup, yüceltilmesi gerek bir ferdi…
Mücadele azminin hiç bitmemesini diliyorum.
Tuncay Dağlı/Gazeteci
Nazmiye Hanım
Sizin mübarek ellerinizden öpüyorum, sizi tarifsiz bir sevgi ve saygıyla kucaklıyorum, Çünkü siz doğanın acımasızlığına karşı yılmadan, yorulmadan, az görülen büyük bir özveriyle, anneliğin en güzel örneklerinden birini gözlerimizin önüne serdiniz.
Göreviniz yaşamınız boyunca da sürecek, Evlatlarımızın her a, her hareketinde yanında olacağını biliyorum.
Ne yüce bir duygudur annelik duygusu.
Ne kırılgan bir çiçektir, minicik, korumasız, her türlü etkiye dayanıksız, korumasız Dünya’ya gelen insan yavrusu.
Bir fidan başlar yaşama. Fidan gıdım gıdım büyür, Gelişir, gelişmez, kimi fidan daha hızlı büyür, kimi fidan gelişmez kavruk gelişir.
Bir bahçıvandır anne elinde kovasıyla o az gelişen, boynu kırık fidana sabırla su veren, yaşam suyudur o. Hiç bitmesin
Cemal Beşkardeş
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)