UYAN EY CANIM UYAN. Burak Özbakır

Hak Yaradan emanetidir sana bir beden, bir ruh, bir de cihan

Ey emanete ihanetin asaletsiz sureti, o ruh bil ki ölesi değil

Mey dediğin üzüm idi, zehri öze sen kattın

Ey ruhuyla içemeyen, o ruh bil ki ser hoş değil

Hak Yaradan üflemiş  o ruhuna özünden

Ey ruhuna bir hasleti çok gören, o ruh bil ki aciz değil

Küfür dediğin 3-5 harftir, birkaç kelime, acıma dile de onu da zehreyle

Kima kima deyipte el acele, o ruh bil ki sana eş değil

AYILDIM EY RUHUM AYILDIM

Kem söz çıksa da ağzımızdan, bal damlar gönül kelamımızdan

Hak Yaradansa üfleyen ruha , bu canın boynu kıldan kalın değil

Can dediğin surettir, asalet ne ki kan ne ola

Ahir idi girdiğimizce bu yola, bu can bir damla bala tav değil

Cennet 3-5 huri imiş ya,  dünya dediğinde 3-5 zevzek

Verdiğin ne ise al onları, kanın bir damlası cana yoldaş değil

Can sensin, canan sensin,  gönül sensin, han sensin

Ey cihanın hoş sahibi, güzel sahibi, ruha isyankar divane, kalası değil

ULEMA

Canı cennet bilenler, cana eklemezmiş cananı

Can ayrı canan ayrı, beklemezmiş kalanı

Yol herkese bir yol, herkes kendi yolun bilir

Yol bilmeyen berduşlar, senin yolun da bilir

Bakma sen hiç el sözüne, el sözünde yalan dolu

Olmaya devlet cihansa, bir sen dolu, bir sen dolu

Kuracaksın belli ki, kurmayaydın körün oğlu

Körlük senin neslindedir, körün oğlu yıkarsın utanmadan sağı solu

Dön de dönelim, öl de ölelim, canı sana feda kıldık

Ey kifayetsiz pejmurde, yanıldık  da seni adam bildik

Söz söyleme, göz koyma, hükmün 3 metrelik kefendir

Gelip geçme şu handan, kalanlar hatırlanıp ta yatandır

Berduşluk değil, ihanetten hiç değil, bağıranın sebebi içindedir, içinde

Gel sen dinle yine de, dinle beni bir nebze,  yadedilmeyen kul hakkıyla göçendir