Mikro Sol: Dikkat! Trajedidir

Mikro Sol: Dikkat! Trajedidir: % 70’den fazlasını vergi bayılarak 70’lik rakımızı masamıza koyabilmeyi beceren namuslu vatandaşlarız. Şimdi onu bardaklarımıza bölüştürerek aramızda pay edeceğiz. Malum vergiden nasiplenenlere hayırlı olsun.

Şuradan az, buradan kısa, üç beş havadan sudan sohbetten sonra yine sıra geldi Mikro Sol’a…

“Rüyamda bir bilim şempanzesiyle sohbet ediyordum.” Dedi Mikro Sol.
Tahmin edebileceğiniz gibi şaşkın bakışlarımızı ona çevirdik. Bilim şempanzesi! Yok devenin nalı…

Onu inandırıcı bulmadığımızı gösteren bakışlarımız karşısında Mikro Sol açıklama yapmak gereksinimi duydu: “Eskiden bilim şemi diyorlarmış, bakmışlar ki bu deyiş cinsiyet ayrımı çağrıştırıyor bu kere bilim şempanzesi demeye başlamışlar.”

Aslında Mikro Sol da, bize bu açıklamayı yapsın diye kendisine o bakışlarla bakmadığımızı biliyordu ya, muziplik yapmadan edemezdi. Arkadaşlardan biri sordu: “Bu bilim şempanzesi hangi bilimsel alanda çalışma yürütüyordu?” Mikro Sol hepimizle tek tek göz teması kurduktan sonra soruyu yanıtladı:

“Çalışma alanı homo sapiensmiş, yani insanlar üzerinde çalışma yürütüyormuş, onların sosyallikleri üzerine…” Pek doğal olarak hepimiz gülümsedik, kimi öteye geçip kahkahayı patlattı.

“Gülmeyin” Dedi Mikro Sol, “Ben de sizin gibi tepki verdim ama sonradan gülüşüm eksi iki yüz yetmiş üç dereceye maruz kalmış gibi donup kaldı.”

“Hadi ya…” Dedi arkadaşlardan biri, öteki, “Kıçın açıkta kalmış da gülüşünün donması ondandır.” Diyerek tepkisini dile getirdi. “Biz insanlar,” Dedi Mikro Sol “kendimizi aşkın bir yere koyuyoruz ve her şeye tepeden bakıyoruz, her şeye bakıyoruz lakin kendimize bakmıyoruz, matah bir şeyiz ya ne hacet kendimize bakmaya… Ama o beğenmediğimiz şempanze merak edip bize baktı, bizi inceledi, gözlemleyebildiği kadarıyla sosyalliğimizi didik didik etti. Ve yargısı neydi biliyor musunuz? Siz insanlar dedi bana aptallaşarak sosyalleşiyorsunuz.”

“Bu cümleyi o şempanze hangi dilde söyledi?”

Sorusunu soran arkadaşımıza bakarak “Çoğumuzun bilmediği işaret dilinde söyledi, rüyada olmasaydım benim de anlamayacağım bir dilde söyledi.” Dedi Mikro Sol. Aramızdaki yetmişlere demir atmış ve bir daha o demiri toplamayı aklından geçirmemiş arkadaşımız “ Yeni nesil gittikçe bencilleşiyor dayanışma ruhu ölüyor, tabi ki sosyalleşemeyiz.” Deyince Tut Mikro Sol’u tutabilirsen, bilim şempanzesi o olup elindeki raporu okumaya başladı:

1)Biz şempanzeler de ekip çalışmasıyla avlanırız, avı indirdiğimizde hem avlananlar, hem onların çoluk çocuğu hem de ava yakın bulunan diğer şempanzeler o avdan paylarına düşeni alırlar. Ava yakın bulunan diğer şempanzelerin ava yardım etmemiş olmaları onların pay almamaları için neden oluşturmaz. Neden oluşturmaz, çünkü onları yedirmemek gibi bir girişim aralarında çatışma çıkmasına neden olur ve sonuç hiç de iyi olmayabilir. İnsanlar, yığınlarca insan aç olsa bile, ağzının suyu akmasına rağmen önünden götürülen yiyecekleri seyretmekle yetinir. Öteki aksırıncaya tıksırıncaya kadar midesini yiyecekle şişirirken beridekilerin alayı yalanmakla yetinir. Biri ötekinin aç kalmasına aldırmazken ilginçtir aç olan da onun yiyeceğine saldırmaz. Araştırmalarımız gösterdi ki, bu durumdaki insanları engelleyen şey inançları oluyor, söz konusu eylem, başkasının malına saldırmak olarak adlandırılıyor ve buna hırsızlık deniyor. Hem dinsel olarak hem de toplum kuralları olarak yasaklanıyor. Tabi şempanzeler olarak bizim bunu anlayabilmemiz kolay değil, netice itibariyle bizde hayatta kalmak esastır. Bu her şempanzenin doğuştan gelen hakkıdır. Hayatta kalma hakkı sorgulanamaz ve bu hakkı ortadan kaldırıcı yasa konamaz.

2)İnsanlar, çalışmak denen bir mesaide bulunurlar, alın teri döküp emek diye nitelendirdikleri şeyi gerçekleştirirler. Bu çalışmaları karşılığında onlara para denen şey verilir. Onlar da yiyeceklerini bu parayla alırlar. Alacak paraları yoksa çoluk çocuk aç kalabilirler. Kaç para maaş aldıkları onların seviyesini belli eder. Para son zamanlarda daha çok kağıttandır, tadı tuzu yoktur, yemeğe kalksan yenilmez, içmeye kalkışsan içilmez. Her kağıt, para yerine geçmez. Bazı insanlar çok büyük yerlerde yaşarlar, yaşadıkları yerde her şey vardır. İnsanların bazılarının yatacak yerleri bile yoktur, sokaklarda yaşayanlarına da rastlanabilir. Sekiz milyar civarında insan olduğu söyleniyor, üreme işinde iyiler. Arada savaşırlar. Savaşın sonunda savaşanların eline bir şey geçmez, ölenler ölür, kalanlar kazansalar da kaybetseler de eskisinden daha kötü koşullarda yaşarlar, tek tesellileri savaşın bitmiş olmasıdır. Savaşan askerlere sorduğunuzda, ya ülkeleri için savaştıklarını söylerler ya dinleri için… Biz şempanzelere iki kavram da uzak olduğundan bu kavramların pek de hayati kavramlar olmadığını söyleyebiliriz.

3)İnsanların bencillikleri köreltilmiştir. Üst ben diye açıklanan bir şey, din, ulus, devlet, mezhep, ideoloji ve benzeri alanlar bencilliklerinin canına okumuş olup onların idare edilmesini kolaylaştırmıştır. İnsanlar kendi benliklerini koruyarak sosyalleşmezler, (mimik, jest, giyim kuşam, ve benzeri maskelerini takarlar) insanlar tıpkı para gibi kendi benliklerinden harcayarak sosyalleşirler. İnsanlarda miras diye bir şey vardır ve kanun korumasındadır, biz şempanzeler olarak bunun ne demek olduğunu anlayamayız, bizim kendine biriktirmek gibi bir lüksümüz yoktur, kendimize biriktirmediğimiz için de gelecek kuşaklara sadece genetik yapımızdan bırakırız.

4)İnsan düzeyinde gelişen zeka her şeyi bozarak sevmek eğilimindedir. Zekanın bu düzeyi bir şeyi olduğu şekilde benimsememek gibi bir hastalığı da beraberinde getirir. Umudumuz insanın bu hastalığını yenmesi, her şeyi değiştirirken gezegenimizi yok etmemesidir. İyi ki, insandan daha zekisi yok…

İrfan Kaban
irfankab@gmail.com