Sarıyer, futbol sezonunu geç açtı. Yeteri kadar iyi çalışamadı ve yine yeteri kadar hazırlık maçı oynama imkânı bulamadı. En kötüsü de geçen yılkı kadronun tamamen elden çıkarılmasıydı. Futbolcuların alacakları ödenmeyince hepsi çekip gitmişti. Kala kala bir Ethem ile Hasan kaldı. Böyle olunca yeni elemanlara yöneldi ve yepyeni bir kadro kuruldu. Teknik direktörlüğe de Türkiye Liglerinin deneyimli adamlarından Sadi Tekelioğlu getirildi.
Düşüncelerimi açık yüreklilikle yazmak isterim. Hiç mi hiç umutlu değildim. Zira transferlere geç kalınmış, dağılan kadronun tekrar bir araya getirilmesi olasılığı ortadan kalkmıştı. Yeteri mali güç yoktu. Sarıyer’i kötü günler bekliyordu. Yönetim kurulu oluşturulurken çekilen zorluk, duyulan endişe de çabası… Böylesi bir durumda Hayati Kaptanoğlu ile arkadaşları görevi kabul ettiler ve kulübü sırtlandılar. Yönetim kurulunu bu davranışları nedeni ile kutlarken, onlara büyük destek veren Sayın Şükrü Genç’e ayrı bir paragraf açarak “Sağ ol başkan teşekkür etmeyi görev bilirim” derim.
Maça gelince; sezonun iyi geçeceği ümidim yoktu. İyi hazırlanamayan ve iyi kurulamayan bir kadro! Öyle görüyordum. Alınan futbolcuları Atahan, Gökhan Çakır, Gökhan Kalkan ve Sinan Pektemek dışında kimseyi tanımıyordum. Araştırdığım da yeni futbolcular hakkında, Efecan hariç fazla olumlu duyum almadım. Bu nedenle de haklı olarak ürktüm. Ama önemsediğim şey; Türkiye Liglerinin deneyimli teknik direktörlerinden biri olan Sadi Tekelioğlu’nun göreve getirilmesiydi. Daha önceki başarılarını biliyordum. Ortam bulursa takımı en iyi şekilde hazırlar ve iyi bir takım sahaya sürebilir diyordum. İki hazırlık maçından zevk almadım. BJK maçını seyretmedim. İlk lig maçında da fazla bir varlık gösteremediği izlenimini edindim. Ama bu maç yani Eyüp maçı beni kendime getirdi. Ummadığım bir futbolla karşılaştım ve aşk olsun dedim!
Eyüp maçında iki devreli bir oyun sahnelendi. Sarıyer 60. Dakikaya kadar çok başarılı futbol sergiledi. Bu dakikadan sonra durağanlaştı. Skoru korumaya yönelir gözüktü. Nedeni elbette ki tartışılamaz. Çünkü henüz takım yeteri kadar hazır değil, Sinan ve Barış dışından hepsi oyundan düştüler, Bu büyük bir olumsuzluktur. Ama bunun da önümüzdeki bir ay içinde giderilebileceğine inanıyorum.
Takımda inanmışlığı, iddiayı, samimiyeti, arkadaşlığı, mücadeleyi ve yardımlaşmayı gördüm. Futbolcular ellerinden gelen gayreti gösterdiler. Atılan goller tesadüfi değil, hazırlanışı bakımından akıl dolu gollerdi. Hele Sinan ile Cemre’nin ikinci golü jenerik gollerdi.
Sarıyer’in çok daha ciddi ve inanarak çalışması ve maçlara hazırlanması gerekir. Futbolcular çok güç koşullar altında kendilerine hazırlanan fırsatı iyi değerlendirmeli hazır hale gelmelidirler. Bu lig ölümüne maçların oynandığı cehennemi bir ligdir. İhmale gelmez, ipe un sermeye gelmez ve boş vermişliğe hiç gelmez.
Eyüp maçı galibiyeti ile havaya girilmemelidir. Zira bu Eyüp takımı beklenen Eyüp takımı değil. Geçen yıl ki takımdan çok şeyler kaybetmiş göründü. Göründüğü kadarı ile nasılsa yeneriz havası ile sahaya çıktılar ve erken yediği golle şaşırdılar ve bir daha toparlanamadılar.
Bu maçın memnuniyet verici tarafı seyircilerindi. Sarıyer seyircisi örnek davranış sergilediler. Baştan sona kadar takımı desteklediler, takıma moral verdiler. İşte gerekli olan buydu bunu da başarı ile yaptılar. Misafir takım seyircilerinin maçı gelmeleri de ayrı bir güzellik oldu. Cemre’nin attığı dördüncü golden sonra Sarıyer’i alkış yağmuruna tutmaları centilmenlik örneği idi. Sarıyer seyircisinin lâf atmaması, onların Sarıyer seyircisini tahrik etmemeleri ayrı ayrı güzelliklerdi. Bir diğer güzellikle hanımların maça gösterdiği ilgi idi. Bu ilginin devam etmesi maçların güzel geçmesini sağlayacaktır.
Güzel günlerin, Sarıyer’in olması dileğiyle.
18.09.2011
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)