Türkiye’de Kürt sorunu son 30 yıldır en hızlı şekilde tartışılıyor ve savaşı yapılıyor. Bizler de, yani aydınlar, politikacılar, bilimciler, eski askerler, eski solcular, yeni yerli yersiz uzmanlar, aklınıza kim gelirse bu işin ekonomik yanını tartışıp, ekonomik haklarını verirsek düzelir mantığıyla akıl yürütüyoruz. Oysa Kürt sorunu Osmanlı’nın yada Türklerin, Kürt topraklarını işgal ettiği gün başlamıştır. Bu dediğimi inkar eden zaten başından işgalci zihniyete sahiptir ve tartışmanın da bir anlamı yoktur. Her işgal sonunda bir ayaklanmayı getirir, uluslararası alanda da haklılık kazanır.
Bu sorunu “Kürtlere eşit haklar” gibi bana göre ırkçı bir yaklaşım yerine, yani o bölgelere “ekonomik, sosyal yardımlar yaparsak”ın dışında “Bizim burada ne işimiz var, neden geldik başkasının toprağına diye düşünürsek sanırım çözümü daha kolay buluruz. Olaya bu açıdan bakmazsak, başkasının toprağını kendi toprağımız diye savunursak tartışma bitmez. O zaman da olaya sadece askeri çözüm üzerinden bakar ve iki taraftan ölü sayılarını ölçer, maç havasına döndürür, skor muhabbeti yaparız. Oysa bu işin çözümü asker değil, masa başı ve meclis. Sen hem adamın topraklarına girip hem de “Sana ne gibi haklar verebilirim?” diye başka ulus halkı adına karar vermeye kalkarsan çözüm olmaz. Çözüm Türklerin değil, Kürtlerin istediği kadardır.
Bir haftadır o bölgeye 7 tabur asker gittiğini okuyoruz. Yine kimi ırkçılar işin biteceğini sanıyor ve kendilerine göre şehit haberi geldikçe üzülüp, Kürtlerin öldüğünü duydukça seviniyorlar. 7 tabur askeri duyduğumda arkadaşlarıma “Çok kanlı olur ve çok asker ölür” dedim. 7tabur dediğiniz boru değil, en az 5600 kişiden oluşuyor. 1 tabur 800-900 kişi arasında.
Hükümet sadece o bölgede Kürtlerle savaşmıyor, bir de kahramanlık edip Suriye’yi demokratlaştırmaya çalışıyor, bunu da Müslüman Kardeşler’e destek vererek yapıyor. Kimse Türkiye’nin Suriye politikasını anlamadı ama Hatay’da olanlar, kamplar ve adam göndermelerle Suriye ile bir savaşın içinde olduğumuz da net ve açık.
Bikaç gündür sınır kapılarında top sesleri duyuluyor, Suriye iç savaşı neredeyse olduğu gibi sınır kapılarına dayandı. Sınır kapılarını aşağıda verdim, başka hiçbir ülkeyle bu kadar sınır kapımız yok, başka hiçbir ülkeyle bu kadar şehir sınır değil. Tam 6 şehir otomatikman bu savaşın içinde.
Cizre Sınır Kapısı – Şırnak-Cizre – Suriye
Girmeli Sınır Kapısı- Mardin-Nusaybin -Suriye
Şenyurt Sınır Kapısı – Mardin – Suriye
Ceylanpınar Sınır Kapısı – Şanlıurfa – Suriye
Akçakale Sınır Kapısı – Şanlıurfa – Suriye
Mürşitpınar Sınır Kapısı – Şanlıurfa – Suriye
Karkamış Sınır Kapısı – Gaziantep -Suriye
Çobanbey Sınır Kapısı – Gaziantep – Suriye
Öncüpınar Sınır Kapısı – Kilis -Suriye
İslâhiye Sınır Kapısı – Hatay – Suriye
Cilvegözü Sınır Kapısı – Hatay – Suriye
Karbeyaz(Yiğitoğlu) Sınır Kapısı
Hatay (Kapalı) -Suriye
Yayladağı Sınır Kapısı – Hatay – Suriye
Tabloda görüldüğü gibi bu sınır kapıları yada şehirleri Kürtlerin yaşadığı yerler. Burada büyüyecek içsavaş yada savaş çok sayıda Kürdün ölmesine neden olacak. Erdoğan kendi iç savaşıyla Suriye iç savaşını birleştirerek ciddi bir katliama neden olabilir ve bunun adına da “Biz yapmadık, Suriye yaptı” diyebilir. Erdoğan’ın Suriye inadına bir de bu pencereden bakmakta fayda var, ölen fakir halkın askeri Erdoğan’ın iç umuru olmayacaktır, Kürtler zaten umuru değil, Suriye’ye gelecek demokrasi de yok zaten, Erdoğan demokrasiden anlamıyor. Şanlıurfa’da kimi ilçeler boşalıyor, bunlar tam da Erdoğan’ın istediği şeyler, hem asker, hem Kürt gerilla hem de Suriyeli ölümleri artabilir, her ölüme karşı çıkmak zorundayız, sokağa çıkıp Erdoğan’a “Dur” demeliyiz.
Ahmet Nesin Blog’s
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)