Türkiye’de bir genç nüfusun varlığından söz eder siyasetçiler.
“temsil edilmiyor” derler.
Sonra “biz onları temsil ederiz” diye eklerler hani…
İş icraata gelince ne olur?
Türkiye’nin yaş ortalaması 30.4
Meclisin yaş ortalaması 51.6
AKP grubunun meclise göre durumu iyi: yaş ortalaması 48.7
CHP ortalamanın üstünde 52,7.
CHP’de 6 kişi AKP’de 53 kişi 40 yaşın altında.
En yaşlı vekil tahmin edileceği gibi CHP’de.
Yaşlılar malum daha durağan ortamları severler. Değişim, dinamizm gibi kavramların kendilerini bir köşeye atmasından korkarlar. Kendilerince haklı olmakla beraber, bunun partilerine hatta siyasi fikirlerine zarar verdiğini bilmezler ya da görmezden gelirler.
Aslında dinamizm her yerde her ortamda gereken bir şeydir, siyasette de lazımdır. Tecrübe de lazımdır… inkar etmeye gerek yok ama durağan ortamda tecrübe de önemini yitirir. Zira bir adım atmazsanız o adım doğru mu yanlış mı diye uyaracak bir tecrübeye ihtiyaç kalmaz.
CHP için söyleyelim CHP’nin tabanının talebi dikkate alındığında tabanın çok büyük bir kısmı, partinin hem vitrininin hem de yönetim kadrolarının gerçekten genç denebilecek bir yaş ortalaması tarafından politikalarının tasarlanmasının, stratejilerin gençler tarafından oluşturulmasının gerektiği düşüncesindedir. Çağa ayak uydurmanın başka yolu da yoktur.
Ayrıca gençlerin parti içerisinde önemli yerlere getirilmemesinin çeşitli sebeplerinin olduğunu belirtmekte fayda var.
Bunlardan birkaç tanesini söylemek gerekirse:
Gençler sandıktan korkmazlar, sandığa küsmezler, sandık koyulursa sandıktan çıkacaklarını bilirler. İhtiyarlar bunun farkındadır. Bu nedenle hep sandığa karşı çıkarlar. Bir kenara atılmaktan korkarlar. Halbuki gençler onları da değerlendirecek kadrolar oluşturmayı da düşünürler.
Gençler siyaset üretirken ve bunu uygularken hem irade ortaya koyabilecek eğitime, hem de bazen gerektiğinde canlarını ortaya koyabilecek cesarete sahiptirler.
Gençler değişime açıktırlar ve kendilerini geliştirirler. Gelişirken de ilkelerine sıkı sıkıya bağlıdırlar. Yani partiyi değiştirirler ama parti programına bağlı kalırlar ama aksaklıkları da düzeltme konusunda özel bir çaba gösterirler. Bu sayede halkın ihtiyaçlarına en doğru ve en hızlı çözümü üretirler. Partinin omurgasını sağlamlaştırırlar, sırf değişim adına bu omurgayı kırmazlar.
Yaşı geçkin siyasetçiler ise günübirlik, siyasi anlayışlarla büyük resmi kaçırırlar. Dünya değişip gelişirken, yerlerinde saymayı daha güvenli görürler. İşte size bir heykel. Heykelin adı “küresel ısınmayı tartışan siyasetçiler”. Hepsi kelli felli yaşlı insanlar. Büyük resmi kaçırmışlar, hem kendileri hem dünya batmış, yine de günü kurtarmakla uğraşıyorlar. Tartışmaktan konuşmaktan başka bir şey yapmamışlar ve şimdi herkes gibi herkesle beraber boğuluyorlar. İşte bu olmasın…
Yazan: Berk Ertuğrul & Engin Denizhan
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)