BALCI, Prof. Dr. A. Nihat (Amasya, 1928-2010): Üniversite öğretim üyesi. İ.Ü. Orman Fakültesinden 1950’de Orman Yüksek Mühendisi olarak mezun oldu. Bir süre Orman teşkilatında çalıştıktan sonra 1954’te açılan sınavı kazanarak Ormancılık Coğrafyası ve Yakın Şark Ormancılığı Enstitüsüne ve Kürsüsüne asistan olarak atandı. 1958’de “Elmalı Barajının Siltasyondan Korunması İmkânları ve Vejetasyon Düzeni Üzerine Araştırmalar” tezi ile “Ormancılık Bilimleri Doktoru” unvanını aldı. 1965’de “Kurak ve Nemli İklim Şartları Altında Gelişmiş Bazı Orman Topraklarının Erozyonlaşma Karakteristikleri” konulu tezi ile “Üniversite Doçenti” unvanını aldı. 1972’de “İç Anadolu da Anamateryal ve Bakı Faktörlerinin Erodibilite ile ilgili Toprak Özellikleri Üzerindeki Etkileri” tezi ile profesörlüğe yükseltildi. İ.Ü. Orman Fakültesi Havza Amenajmanı Anabilim Dalı Başkanlığını yürütürken 1995’te emekli oldu. Yayımlanmış ders kitapları ve pek çok bilimsel makalesi var.
BALCIOĞLU, Semih (İst. 1928) Sarıyerlidir. Işık lisesinden sonra Devlet Güzel Sanatlar Akademisinden mezun oldu. Karikatürist olarak gazeteciliğe başladı ve ilk karikatürü 1943 yılında Akbaba Mizah Dergisinde yayınlandı. Bilahare Karikatür, Amcabey, Akşam, Dünya, Hürriyet ve Tercüman gazetelerinde çalıştı. Karikatürist olarak meslek yaşamında 7’si yurtdışında diğerleri yurt içinde olmak olarak 60 kişisel sergi açtı. 49 ödül kazandı. “Gümüş Güvercin” (Skopje), “Altın Madalya” (Pescara), “Altın Palmiye” ve “Gümüş Hurma” (Bordighera), “İş Bankası Büyük Ödülü)”, “Abdi İpekçi Barış ve Kardeşlik Ödülü” almış olduğu ödüllerinden bazılarıdır. Gabrova Mizahevi’nin yaptığı oylama sonucunda dünyanın 106 karikatüründen biri olarak kabul edildi. Türkiye’de üç boyutlu karikatürü gerçekleştiren ilk sanatçı oldu. Yaşamı boyunca 19 karikatür kitabı yayınlandı. “Güle Güle İstanbul” isimli eseri İtalya’da Karikatür kitapları arasında birincilik ödülü kazandı. 1969 yılında Karikatürcüler Derneği kurucuları arasında yer aldı. 1973-1979 yılları arasında Türkiye Gazeteciler Sendikası Başkanlığını yaptı. 1998 yılında Kültür Bakanlığına verilen Devlet Sanatçısı unvanını aldı. Ürgüp’te bir parka adı verilen sanatçı 1999’da “Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Burhan Felek Basın Hizmet” ödülünü aldı. Mimar Sinan Üniversitesi tarafından 2002’de kendisine “Onursal Doktor” unvanı verildi. Başlıca kitapları; Yazısız Çizgiler (1972), 50 Yılın Türk Mizah ve Karikatürü (1973Ferit Öngören’le birlikte), I. MC (1978), Güle Güle İstanbul (1979), Cumhuriyet Dönemi Karikatürü (1983), Gözüm Görmesin (1985), Karikaturgut (1990), Galeri Çiller (1993), Hacı-Bacı (1996), Çizgiyle 2007 Günlüğü, Kırmızı–Red, Mavi ve Önce Gördüm Sonra Yazdım.
BALIK, Besim(İst. 1953): Atçılıkla uğraşır. Sarıyer Spor Kulübü’nde 2 dönem yönetim kurulu üyesi olarak görev yaptı.
BALIK ÜRETİM SAHASI: Belgrad Ormanı içinde bulunmaktadır. Balık üretim istasyonlarında aynalı sazan ve alabalık üretimi yapılmaktadır.
BALİOĞLU, Hikmet (Manisa, 1990): Utaş Uşakspor’dan defans adamı olarak transfer edildi ve bir sezon(2019/2010) tescilli kaldı. Lacivert beyazlı takımın 10 lig maçında forma giydi ve devre arasında serbest bırakıldı. 1 kez U- 19 ve 5 kez A2 Milli olmak üzere 6 kez milli takım forması giyerek ülkesini uluslararası alanda temsil etti. Manisaspor, Menemenspor, Gençlerbirliği, Şanlıurfaspor, UTAŞ Uşakspor kulüplerinde oynadı.
BALKAN ŞATOSU: Büyükdere’de deniz cepheli örnek binalardan biridir. Boğaziçi’ndeki şatoya benzer tek binadır. Alaattin Balkan’a ait olduğu için “Balkan Şatosu” olarak anılmaktadır.
BALTA BURNU: Baltalimanı’nda bulunan bir burun (çıkıntı).
BALTALİMANI CADDESİ: Rumelihisar Mahallesi caddelerinden biridir. Baltalimanı’na kadar uzanan bu cadde en uzun caddelerden biridir.
BALTALİMANI DERESİ: Baltalimanı’nın üst kısımlarından akış ve iki koldan beslenir. Derenin eski ismi Kimarrus idi. Ancak coğrafi ismi Kanlıkavak deresi olmasına rağmen yerleşen ve benimsenen ismi Baltalimanı deresidir.
BALTALİMANI MAHALLESİ: Baltalimanı Rumelihisarı muhtarlığına bağlı bir yerleşim bölgesi idi. 1997 yılında yapılan bir düzenleme ile Rumelihisarı’ndan ayrılmış ve ayrı bir muhtarlık olmuştur. Emirgan, Rumelihisarı ve Fatih Sultan Mehmet mahallelerinden sınır alır. Baltalimanı adını Fatih Sultan Mehmet’in (1444-1481) Kaptan-ı Deryası Baltaoğlu Süleyman Bey’in adından almaktadır. Kaptan-ı Derya Süleyman Bey İstanbul’un fethine çok büyük katkı sağlayan gemileri Marmara denizinden buraya getirerek koruma altına tutmuş, bu gemilerden bir kısmı yağlı tekerlekli kızaklar üzerinde Haliç’e indirildiği için semte Baltalimanı denilmiştir. 1992 nüfus sayımına göre mahallenin nüfusu 6.287’dir.
BALTALİMANI MERKEZ CAMİİ: Baltalimanı Merkez Camii 2000’de yapıldı ve tarihi özelliği yoktur.
BALTALİMANI MESİRESİ: Baltalimanı mesiresi olarak bilinen büyük çayırlık alanın bir ismi de Baltalimanı çayırlığı idi. İstanbul’un en büyük mesirelerinden biriydi. Baltalimanı Hastanesinin karşısından, Levent’in alt kısımlarına kadar uzanan ormanı bol bir alandı. Eskiden dere çevresinde ve devrin ileri gelenlerinin köşk ve konakları bulunuyordu. Baltalimanı deresinin bol suyu, geniş çayırlık alan; çam ve çınar ile ceviz, dut, armut ve elma gibi meyve ağaçlarıyla doluydu. Halen bu büyük alanın bir kısmı mesire olarak kullanılmaktadır. 1965’li yıllara kadar Baltalimanı çayırlığının liseye yakın yeri futbol sahası olarak kullanılmakta idi.
BALTALİMANI SAHİL SARAYI: Çok önemli tarihi eserlerden biridir. Büyük Reşit Paşa (1800-1858) tarafından 19.yy.’ın ikinci yarısının başlarında (1853-1863) inşa edilmiştir. Reşit Paşa’nın oğlu Galip Paşa Sultan Abdülmecit’in kızı ile evlenince Baltalamanı Sahil Sarayına Fatma Sultan Sarayı denildi. Bu saray daha sonra Abdülmecid’in diğer kızı Mediha Sultan’a tahsis edildi. Mediha Sultan’ın kocası Ferit Paşa (1853-1923) sadrazam olunca saray Sadrazam Sarayı olarak kabul edilmiş ve öyle kullanılmış, bu nedenle de saraya Mediha Sultan Sarayı denilmiştir. Ulusal Kurtuluş mücadelesi başladıktan sonra Damat Ferit Paşa sarayı terk etmiş ve saray bir süre boş kaldıktan sonra Cumhuriyet döneminde Tarım Bakanlığına bağlı Balıkçılık Enstitüsüne verilmiştir. Milli saraylardan olan bina 1943 yılında Sağlık Bakanlığına devredildi ve 19.6.1944 yılında 85 yataklı Kemik Hastalıkları Hastanesi olarak açıldı. Hastane 1960’da Baltalimanı Kemik Hastalıkları Hastanesi adını aldı. 2000 yılında Sağlık Bakanlığı ile Hacı Ömer Sabancı Vakfı arasında yapılan protokol gereğince restore edildi. Sağlık Bakanlığının 21.12.2001 tarihli kararı ile hastane özel Dal Eğitim Hastanesi statüsünde alınmış olup, ismi T.C.Sağlık Bakanlığı Metin Sabancı Baltalimanı Kemik Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi olarak değiştirildi.
BALTALİMANI SARNICI: Baltalimanı’nın üst kısımlarında ve Boyacıköy Hakkak Yümnü sokakta, kayalar üzerine 6.yy. sonları ile 7.yy. başlarında yapılmıştır. Foneos Manastırının sarnıcı olarak yapıldığı zannedilmektedir. Sarnıcın kalıntıları üzerinde binalar yapılmıştır. Sarnıç binaların bodrum katındadır. 20×40 m ebadında 5 m. derinliktedir. Kalıntıları hala görülebilen sarnıç Reşit Paşa Mahallesi sınırları içindedir.
BALTALİMANI SERHAZİN SÜLEYMAN AĞA CAMİ: Baltalimanı deresi kenarına Serhazin Süleyman Ağa tarafından yaptırılan cami yıkılmış olup aynı yere değişik mimaride Zahire Nazırı Arif Bey tarafından 1827’de mevcut cami yaptırılmış olup 1953 yılında büyük onarım görmüştür. Cami Emirgan Mahallesi sınırları içinde kalır.
BALTALİMANI TABYASI: Baltalimanı tabyası olarak isimlendirilen tabla Sultan II. Mahmut tarafından yaptırılmıştır (1820/1821).
BALTALİMANI TAŞOCAKLARI: Baltalimanı vadisinin üst kısımlarındaydı. Uzun yıllar işletildi, bilahare de terk edildi.
BARA DALYANI: Rumelifeneri kıyılarında kurulan bu dalyan uzun zamandan beri kurulmamaktadır.
BARAN, Dursun Ali (Çayırbaşı, 1935): Sarıyer’de futbola başladı (1952). Bir sezon profesyonel takımda 22 lig ve bir özel olmak üzere 23 kez forma giydi. Galatasaray’a transfer oldu.
BARAN, Emir Berki (İst. 1970): Alman Lisesini bitirdi ve Boğaziçi Üniversitesi İnşaat Mühendisliğinden mezun oldu. Aynı okulda lisans ve sonra da doktora yaptı. Siyasete AKP saflarında katıldı. Sarıyer Belediye Meclisi ve İstanbul Büyükşehir Belediye Meclisi üyesi olarak görev yaptı (2004-2009).
BARBAROSOĞLU, Hayrettin (Üsküdar, 1942): Alpulu Şekerspor’dan transfer edildi ve 2 sezon (1964-1966) Sarıyer’de tescilli kaldı. Bu süre içinde 29 lig, 5 kupa, 2 turnuva ve 7 özel olmak üzere toplam olarak 43 maçta oynadı. Lig maçlarında 2, kupa maçlarında 1 ve turnuva maçlarında 1 olmak üzere takımına 4 gol kazandırdı.
BARBAROSOĞLU YALISI: Sarıyer’de Yeni Mahalle Caddesi üzerinde ve deniz kenarındadır. 19. yy. ın sona son çeyreğinde yapılan yalılardan olduğu zannediliyor. Gerek içi ve gerekse dış durumu ile örnek tarihi yapılanrdandır. Barbarosoğlu ailesine ait olan yalı bilahare el değiştirdi ve Torlak ailesine geçti. Son olarak yalı tekrar el değitirdi ve son sahibi tarafından eskiye sadık kalınarak yalı tümü ile yenilendi.
BARLAS, Cemil Sait (İst. 1905-1964): İ.Ü. Hukuk Fakültesinden sonra Almanya’da Heidelberf Hukuk Fakültesini bitirdi. Hukuk Doktoru unvanı aldı. Etibank Hukuk Müşavirliği, İstanbul Asliyle Mahkemesi Azalığı, VII- VIII. Dönem Gaziantep Milletvekilliği, Kurucu Meclis Cumhuriyet Halk Partisi Temsilciliği (6.O1.1961-25.10.1961) ile Ticaret, Ekonomi ve Devlet Bakanlıkları yaptı. Yeniköylüdür.
BARUT, Minhacettin (İst. 1936-1999): Sakarya Kulübünden transfer edildi. Dört sezon Sarıyer’de oynadı. Sarıyer forması altında 57 Lig, 2 Kupa maçı olmak üzere 59 resmi ve 7 özel maçla birlikte 66 maç oynadı. Takımı adına 11’i lig 2 özel maçta olmak üzere 13 gol kaydetti.Bir maçta (1956/57 Hasköy maçı) kafa ile dört gol atarak bir rekor yaptı. Futbolu bıraktıktan sonra antrenör ve teknik direktör olarak görev yaptı. Sarıyer S.K. de de teknik direktörlük yaptı. 1999 depreminde Çınarcık’ta enkaz altına kalarak eşi ile birlikte hayatını kaybetti.
BAŞ, Prof. Dr. Refik (Edirne, 1929): Üniversite Öğretim Üyesi. İlk, orta ve Lise öğrenimini Edirne’de okudu. 1947’de Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü Orman Fakültesine girdi ve 1951’de Orman Mühendisi olarak mezun oldu. Bir süre Orman Genel müdürlüğü bünyesinde çalıştıktan sonra askerliğini yaptı. Açılan asistanlık sınavını kazanarak 1959’da İ.Ü. Orman Fakültesi Orman Entomolojisi Kürsüsünde asistan oldu. “Türkiye’de Orman Yangınları Problemi ve Bazı Klimatik Faktörlerin Yangınlara Etkileri Üzerine Araştırmalar” konulu tezi ile ve Pekiyi derece ile “Ormancılık İlimleri Doktoru” unvanını aldı. Yurtdışına giderek inceleme ve araştırmalarda bulundu. “Türkiye’de Orman Ağaçları ve Zarar yapan zar kanatlılar (Hymenoptera) Üzerine Araştırmalar” tezi ile “Üniversite Doçenti” unvanını aldı. “Türkiye İçin Yeni Bir Bitki Zararlısı Hyphantria Cunca (Drury) Lepidop tera Arctiidae” konulu tezi ile Profesörlüğe yükseldi. İ.Ü. Orman Fakültesi Orman Entomolojisi Anabilim Dalı Başkanlığı da yaptı. Yayınları: 1) “Türkiye’de Orman Yangınları ve Bazı Klimatik Faktörlerin Yangınlara Etkileri Üzerine Araştırmalar”, 2) “ Türkiye’de Orman Ağaçarnda Zarar Yapan Kanatlılar” , 3) Marmara Bölgesinde 1971-1972 Kış Soğuklarının Hızlı Gelişen Ekzotik Orman Ağacı Türlerine Etkileri Üzerine Araştırmalar”, 49 Türkiye’de Kıl Keçi ve Orman İlişkileri” kitaplarını yayınladı ve ayrıca yayınlanmış pek çok bilimse makale ve raporu var.
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)