Başka çaresi yok. Ne kadar duyarlı olsam da unutuyorum. Arkamdan sesleniyor
hanım ya da çocuklardan biri: “Maskeni taktın mı?”… “Ha evet” diyorum
ve gereğini yapıyorum.

Yaş almış başını gidiyor, çocuk değiliz, genç değiliz,
hatta olgun yaşı geceli yıllar olmuş, eskilerin deyimi ile “Kocamış”
ız… Ama yine de dikkatli olmaya özen gösteriyoruz, zira can çok
değerli.

Yolda karşılaştıklarımıza selam veriyoruz. Selamı verenin
de selamı alanında ağzından çıkan sesi duyma olası değil. Mimikler
belli olmuyor, zira burun üzerine kadar yüzler kapalı. Herkes maske
altı gülüp geçiyor…

Merdivenleri ikişer ikişer atlayarak inmiyorum yıllardır.
O kadar özlemişim ki öylesine atlayarak zıplayarak yürümeyi. Gelip
geçenleri özlemle izliyorum, arkalarından bakıyorum.

Yaşlı var, orta yaşlı var, yetişken var, erişkin ver…
Anneli çocuklar ve yaşlı aileler. Komşu Ahmet Efendi ile Safiye Hanım
el ele tutuşmuşlar pazara iniyorlar… Ya diğerleri, onlarda
kaptırmışlar kendilerini günün akıntısına iniyorlar merdivenleri.

Çarşı içinde ilerliyorum. Eski havası yok. İnsanlar öbek
öbek değil. Kalabalık hiç değil. Özlüyor insan üç beş ay evvelini…

İnsanlar gelip geçiyor sağımız dan solumuzdan. Kadını,
erkeği, yaşlısı gençi… Yüzler maske ile kapalı. Bazılarında maska çene
altında, bazılarında ise burun dışarıda bırakılmış. Eh idare eder
denilebilir ama kurallara aykırı bir şey. Ama bazı kişilerin
bileklerine bağlı duruyor maskeler. Bazılarının da dirseklerine kadar
sıvanmış orada görevini yapar gibi. Bazılarının ceketinin üst mendil
cebinden sarkıyor…

Yol kenarlarında maskeler… Say say bitmez. Bir, iki, üç,
beş, altı, on… Oh be ne oluyor be? Bu kadar duyarsızlık olur mu?
Olursa böyle olur işte. Sarıyer koronavirüz riski en az olan bölge
görünüyordu… Aylarca öyle kaldı ama? Aması var işte… Doğu Karadeniz
Bölgesinden çaycılar, fındıkçılar, üst kısımlardan yaylacılar, yaz
aylarını köylerinde geçirenler döndü ve hastalıkta patlama oldu. Şimdi
Sarıyer en risksiz bölgeydi orta riskli bölgeye atladı… Böyle giderse
pabuç pahalı. Yapılacak şey, dikkat etmek. Her şeye dikkat etmek.
Hijyeni ihmal etmemek, teması en aza indirgemek, maske, eldiven
kullanmak, toplu bir yerde durmamak, kalabalıklardan kaçmak,
dezenfenkte işini ihmal etmemek…

Hiçbir hastalık “ben geliyorum” diye bağırarak gelmez. Bu
meret hastalıkta bağırarak gelmeyeceğine göre gerekli önlemleri
kendimiz almalıyız. Başka çaresi yok…

İbrahim Balcı