Okullar Açılırken

Okullar Açılırken: Belleğimin kuytuluk yerinde dikkate değer seviyelere ulaşamadan uyumuş kalmış, cesur, dayanıklı ve kanaatkar; tıpkı suyunu salıp yeniden yaşam için uyuyan tohumlar kadar…

Ne mi?

Pragmatik; Kant’ın yararlı eylemlere ait olan dediği ve zeka denilen anlama yetisiyle takviye edilmiş kuvvetli Manisa köylüsünün muhabiri bozguna uğratmasının hikayesi…

Muhabir: Oyunu kime vereceksin?
Köylü : Demirel’e
Muhabir: Ama onun için Mason diyorlar.
Köylü : Olsun, camiye imam seçmeyeceğiz ki! Türkiye’ye başbakan seçeceğiz.

Niye mi uyandı tohum?

Tek kibar yanı olan söze girişiyle: “Af edersiniz” ama artık her yere imam seçip, imam atamıyor muyuz? Milli Eğitim imam-hatip eğitim bundan dolayı olmadı mı?

Okullar açılıyor:

“Bana bir harf öğretenin kölesi olurum”
Hadi canım sen de sana bin harf öğreteni köle yaparlar da kılın kıpırdamaz.

“İlim Çin’de de olsa alınız”
Elimizden düşürmediğimiz cep telefonları söze uyumumuzun kanıtı olsa gerek.

“Bir Türk cihana bedeldir”
İyi de bunca milyonda o biri hangisi?

Yerleriyle oynanmış öğretmenlerim, sıkıntılara atılmış eğitim emekçileri yine en büyük yük sizin omuzlarınızda, içinde bulunduğunuz ağır koşullar yeni nesillerin sizin eseriniz olacağı gerçeğini ortadan kaldırmıyor. Kolaylıklar dilerim…

İrfan Kaban