Cüneyt Dinç, kısaca Bankacı Cüneyt denir ona. 1935 de Sarıyer’de doğdu. Sarıyer ilkokulu, Sarıyer Ortaokulu ve Kabataş Lisesini bitirdi. Bir süre İ.Ü. F.K.B. de okudu ama devam etmedi. Askerliğini Yedek Subay olarak yaptıktan sonra İş Bankası bünyesinde bankacılığa adım attı. Bankanın değişik şubelerinde çalıştı. Sarıyer, Bebek ve Akatlar Şubesinde Müdür olarak görev yaptıktan sonra emekli oldu.

1940 yıllardan beri tanıdığım, çocukluk arkadaşlarımdan biridir. Aynı takımda, aynı sahada futbol oynadık, aynı renkleri taşıdık. Onun takımı başka, benim takımım bir başka takımdı ancak bir noktada birleşiyorduk: SARIYER Spor kulübü. Kulüp bizim için dokunulmazdır. Bu nedenledir ki görev verildiğinde ben yok’um demedi ve yönetim kuruluna girdi. Severek, isteyerek görev yaptı, sorunların halli için uğraştı.

Tanıdığım insanlar içinde kendisinden bahsedilmesini belki de hiç istemeyen bir kişidir. Kendisinden hararetle bahsedilmesinden sıkılır. “Aman be, ne olmuş yani” der geçer. Oysa yardımlaşmayı, birlikte hareket etmeyi bilir.

Cüneyt gösteriden hoşlanmaz, tevazu sahibi olduğu kadar da utangaçtır. Tartışmalarda dozu kaçırmaz, onur kırıcı, üzüncü verici ve kaba söz asla kullanmaz. Muhatabı kim olursa olsun, ne kadar kızarsa kızsın ağzından “Ulan” kelimesi asla çıkmaz. Varsa sorunu içine atar, üzüntüsünü dışa vurmaz, sevincini ise herkesle paylaşmayı, sorunlara iyi gözle başkayı bilir. Hiç mi yanlışı ya da hatası yok? diye sorulabilir tabii. Olmaz mı? Olur, tabii neden olmasın? Biraz inatçıdır. Bildiği bir konuda inatçıdır.

Ailesine müthiş düşkündür. Bu nedenledir ki uzun yıllar dünya nimetlerinden uzak kalmış, doktoru, hemşiresi, hasta bakıcı gibi anne ve babasının yanından ayrılmakmış evlat olarak görevini en iyi şekilde yapmıştır.

Tabii ki onu üzen olaylarda fazla! Örneğin koronavirüs mereti yüzünden Didim’e gidememiş, evde oturmaktan hareketliliğini biraz olsa kaybetmiş ve üzerine gelen bir köpekten kaçayım derken düşmüş ve kolunu kırmak talihsizliğine uğramıştır.

Sarıyer’de kendi semtinde hayatını devam ettiriyor. Hepimizin her gün uğrak yeri alan Sarıyer S.K. kafeteryasında ömür tüketiyoruz. Bu günlerde geçer diyor ve çok sevdiği yeğeni ECE’yi beklediğini hissederek, çok yaşa neşeli ol diyorum.