Son günlerde Kürtlerin “Türk”, “Öztürk” gibi soyadlarına kafa yormaya başladı insanlar. Ben bu konu açılınca hep babamı, Kemal Tahir ve Ara Güler’i düşünürüm. Sanki üçü Türkiye tarihi gibi gelir bana, üçü de hemşehri, Şebinkarahisarlı ama üçü de farklı milliyetten. Babam Türk, Kemal Tahir Çerkes, Ara Güler de Ermeni. Aynı ilçede bu karışım nasıl oluyor diye sorabilirsiniz, sanırım bu karışım Şebinkarahisar’ın Osmanlı zamanında çok büyük bir il olmasından kaynaklanıyor. Büyük bir yangınla küçülüyor ve sonrasında önce Sivas’a sonra da Giresun’a bağlanıyor. O yüzden Şebinkarahisarlılar ne Sivaslıyız ne de Giresunluyuz derler, Şebinkarahisarlıyız der. 1901 yılında 2 Ermeni okulu var, nüfusun 3’te 1’i Ermeni. Tehcir zamanında karara uymamışlar, kadın ve çocuklarıyla kaleye sığınmışlar. Şehrin ilk kuruluşu esasında Rum yerleşkesi, Türkler 1075 yılında gelmişler oraya. Romalıların kurduğu bu yerin ilk adı Colonia/Koloneia, Ermeniler de Koğonya demişler. Osmanlı adı Şarkikarahisar ama Atatürk adını Şebinkarahisar yapmış.
“Türk”, “Öztürk” soyadlarından bahsederken neredeyse şovence davranıp Şebinkarahisar tarihi yazacaktım ama bunu biraz bilinçli yaptım. Herkes kendi bölgesinin tarihini sadece Osmanlılarla birleştirmese ve ondan öncesine baksa sanırım bugün yaşanan savaşın nedenlerini daha iyi anlar ve barış çözümlerine saldırmaz. Çünkü biz buralarda hep 1000 yılından sonra varız.
Bu sorun sanırım ilk olarak korku yaratmış. Bu korku hem milliyet üzerinden hem de din üzerinden. Şu anda Kürt sorunu var diye biz bu tartışmayı Kürtler üzerinden yapıyoruz, oysa aynı sorun göçmenler üzerinde de var.
Size yaşadığım 3 küçük örnek vereyim. Benim ilk eşimin ailesi Yunanistan’dan gelmiş. Soyadları “Yurtsever”, ikinci eşim de aynı yerden gelmeydi ve onların da soyadı “Yılmazyurt”tu. Bunlar büyük olasılıkla korkuyla yada yaranmak için alınan soyadları. Madem ki başka ülkelerden geliyorlardı, o zaman onlar bu ülkeyi daha çok sevdiklerini kanıtlamalıydılar. Turizm işi yaparken bir ortağım vardı ve kendisi Yugoslav göçmeniydi, onun da soyadı “Türksever”di
Dedim ya şimdi Kürt sorununu konuştuğumuz için mesela Ahmet Türk’ün soyadına kayı takıyoruz, oysa Trakya’ya gittiğinizde belki de en azla Türk soyadı orada vardır. Kars Terekemelerinde Öztürk soyadı çoktur. Yaşar Nuri Öztürk’ü ele alalım, anne Bayburtlu, baba Trabzon’lu, kendisi de Sürmene doğumlu, anlayacağınız köken olarak Türk olma olasılığı çok az ama soyadı “Öztürk”.
Hakan Şükür Arnavut olduğunu açıklayınca kendisine çok kızanlar oldu. Hakan Şükür çok doğru bişey söyledi, Türk olmadığını ama Türkiyeli olduğunu açıklamış oldu. Aynı dönemde milli takımda oynayan Rüştü Reçber de Türk asıllı değil, bir söyleşisinde kendi açıklamıştı. Hakan’ın ailesi “Şükür” soyadını alırken de bu korkuyu yada sıkıntıyı yaşamış mıdır bilemem ama soyadlarındaki sorun korkunun getirdiği bir sorun.
Hakan Şükür’e kızan ulusalcı ve milliyetçiler şunu iyi bilmek zorundalar, Türkiye coğrafyasında yaşayan herkesi “Türk” yapmak o kadar kolay değil. Asimile etmek hiç kolay değil, çünkü asimilasyon için ciddi bir eğitim gerekir.
Bu ülkede Hakan Şükür akrabalarıyla bir araya geldiğinde Arnavutça, Recep Tayyip Erdoğan Gürcüce, Süleyman Seba Çerkesçe konuşacaktır, bunu geliştirmek için de bir gün aynı Kürtler gibi okul isteyeceklerdir. Türkiye bu noktaya geldiğinde Kürtler “Kürt”, göçmenler “Yurtsever” soyadı almadan yada buna gerek duymadan barış içinde yaşayacaklar.
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)